Het binnenland van Sardinië

Italië, bella Italia, met de vele lieve mensen, het heerlijke eten, prachtige plaatsen en zalige wijnen. Wat een geluk als je voor je werk hier steeds naar toe mag reizen!! Afgelopen jaar heb ik nog het geluk gehad de prachtge streek van Barbagia te bezoeken, in het binnenland van Sardinië. Hier worden veel inwoners 100 jaar en ouder. “Slow living” is hier uitgevonden en de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Met mijn schamele 1.70 m voelde ik me een reus tussen de meestal kleine bevolking. Maar wat een lieve, gastvrije mensen! Ik heb genoten.  

Prachtige landschappen met koeien, geiten en paarden die heerlijk buiten in de vrije natuur lopen gaan aan me voorbij als ik van Olbia richting Oniferi (één van de 32 dorpjes in de Barbagia regio) rijd.

In de nazomer, van begin september tot en met half december openen de bewoners van maar liefst 32 pittoreske dorpjes in deze streek hun deuren. De evenementen duren 2 tot 3 dagen, altijd in het weekend. Tijdens de authentieke dorpsfeesten, Autunno in Barbagia (Herfst in Barbagia), ontdek je de plaatselijke keuken en kun je kennis maken met lokale kunstenaars en oude ambachten. Inwoners dragen de kenmerkende folkoristische kleding en maskers (voornamelijk dieren) en daarmee vertellen ze het verhaal van oude legendes.

Geniet van de streekproducten zoals Pecorino, Pane Carasau (flinterdun met olie bestreken brood), speenvarken aan het spit, geroosterde kastanjes en gefrituurde krakelingen. Deze combineren heerlijk met een lekker glas Cannonau erbij.    

Ik werd bij meerdere mensen binnen in huis uitgenodigd om te zien hoe hier het dagelijks leven verloopt. Vaak kleine ruimtes, met eenvoudige meubels. Maar meer hebben ze ook niet nodig, ze leven voornamelijk buiten. Er wordt nog veel gehandwerkt, zoals kleden weven, manden vlechten en houtbewerking. Terug in de tijd, wat heerlijk!

Deze regio staat ook bekend om haar blauwe zones (blue zones), waar de bevolking vaak heel oud wordt. Veelal boven de 100 jaar. Hoe doen ze dat? Oude tradities, weinig stress, dagelijkse beweging, gezond eten, niet elke dag vlees en wel veel groente (uit eigen tuin) en elke dag 1 à 2 glazen wijn. Ook dat laatste spreekt me erg aan! 

In Oniferi, bekend om zijn archeologische opgravingen (3400 – 2700 BC), ontmoet ik Pietro, die uitstapjes te paard organiseert. Hij ging nog even snel naar huis om folders te halen. Ik heb hem uitbundig bedankt, de folders dateren dan wel uit 2008 en 2009, maar kniesoor die daar op let. Als je minstens 100  jaar wordt, dan kijk je natuurlijk niet op een paar jaar. 

A presto! Alinda