Een student in Bergamo

Een student in Bergamo

Ik weet nog als de dag van gisteren (en het is toch al bijna 30 jaar geleden) dat ik als jonge student aankwam in Bergamo, in het noorden van Italië. Ik deed een studie International Business aan de Haarlem Business School en in het 3^e jaar ging je dan in het buitenland studeren en stage lopen. Mijn keuze viel direct op Italië en in dit geval dus Bergamo. De universiteit van Bergamo lag in de bovenstad, Città Alta. Wat was (en is) het er mooi allemaal. Ik had net 2 maanden Italiaanse cursussen gedaan in Perugia, Florence en Rome, dus kon een aardig woordje Italiaans babbelen.

Totdat ik de eerste dag de collegezaal inliep en als enige buitenlandse, blonde dame tussen 100 Italiaanse studenten zat. Het college ging van start en het duizelde me gewoon. Dit werd een pittige tijd, zover was me duidelijk. Italiaans praten en verstaan is een ding, een studie economie en marketing volgen op de universiteit vergde wellicht iets meer kennis van de taal.

Enfin, als jongeling ben je enthousiast, leergierig en zeer gedreven, dus ik heb me er doorheen geslagen. Alle teksten voor de lessen moest ik van tevoren wel tig keer lezen. Buiten het feit dat de leerstof natuurlijk al een moeilijkheidsgraad had, was het taal technisch ook een flinke dobber. Maar het is allemaal gelukt. Veel geleerd die tijd moet ik zeggen. Buiten de lesstof, ook inzicht gekregen in de Italiaanse cultuur en manier van leven.

• Zo kwam ik erachter, dat de rode kaarsjes in de supermarkt niet dienden als waxinelichtje om de kamer iets gezelliger te maken voor een feestje dat ik gaf. Deze lichtjes horen namelijk op een graf.
• Als je op zaterdagavond afspreekt met een groepje Italiaanse vrienden om gezellig te gaan eten, kan de avond ietwat chaotisch verlopen. Om 20.00 uur spreek je ergens af om te carpoolen naar het restaurant, wat iemand heeft uitgezocht. Na zo’n kleine anderhalf uur kom je aan het Lago d’Iseo (prachtig overigens!), want daar zit een leuk restaurant volgens de kenner. Deze persoon heeft dan niet gereserveerd, wat heel handig is op een zaterdagavond met een groepje van 8. Geen plek natuurlijk. Dan rijd je dus gewoon terug naar Bergamo. Het is inmiddels erg laat en de vriendenclub is erg hongerig (mij incluis) en dus ga je dan maar naar een plaatselijke snackbar om een pizzapunt te scoren. Italianen en organiseren, het blijft een dingetje!
• Op een zondagochtend ging ik met een Italiaanse studievriend mee naar zijn oma, die op 93 jarige leeftijd nog zelfstandig op een boerderij woonde, op het platteland buiten Bergamo. Deze kwieke oma vroeg of ik een kopje koffie wilde. Nou, lekker, volontieri (graag). Of ik er ook iets bij wilde? Zeker, ook heel welkom, daar ik niet ontbeten had. Ik dacht aan het Nederlandse koekje bij de koffie. Maar oma kwam met een fles grappa aan en goot een flinke scheut in mijn koffie. Uhm, lekker pittig bakkie op de vroege ochtend. Na even doorvragen bleek zij dit zelf elke ochtend te doen. Even een opkikkertje. Wellicht was dat haar geheim om deze leeftijd te bereiken, zonder ooit ziek te zijn geweest? Wie zal het zeggen.
• Tutto a posto, niente in ordine. Een leuk Italiaans gezegde wat zoveel zegt als: alles ok, niets op orde. Als je dit in Italië roept, moeten ze zelfs zelf lachen.

Ik kan nog uren doorgaan met anekdotes in Italië. Ik zal dit zeer binnenkort zeker doen. In ieder geval is Bergamo als “second city” een geweldige stad om naartoe te gaan. Ook Brescia is een onbekende, maar zeer mooie stad. Het Lago d’Iseo is een prachtige meer en goed te combineren met deze 2 steden. Echt een aanrader voor een reisjes naar het onbekende Italië.